Esuk sing endah, sawise sawengi digrojog udan deres hawa dadi seger lan bledug ing gegodhongan suda. Tono thenguk-thenguk ana teras omah karo ngadhep kopi lan gethuk.

“Hmm, sakjane wis teka yahmene iki,” Grenenge Tono.

“Sajake ana sing dienteni? Semayan karo sopo to Pakne?” Sumini bojone Tono nyaruwe saka walike gedhek pawon.

“Wis ta Bune rasah usil, aku ndang gawekna sarapan, wetengku wis ngelih iki!”

“Owalah, iki mung adang sega thok, ora kelar tuku lawuh, mbok ya mikir sing digawe blanja apa?”

“Wis ta ora usah kakehan gunem, bar iki ana sing arep menehi dhuwit” Umuke Tono karo nyedhot rokok klobote.

“He? Piye? Ngeteri dhuwit? Sopo to Pakne kok gampang tenan ngeteri dhuwit?” Sumini gumun.

“Joko.”

“He? Joko? Tukang kredit sing gawene nglumpukna Ibu-ibu banjur ngutangi dhuwit kae?”

“Hiyo, lha nyapo?”

“Owalah Pakneeee, Pakne kok ndadak utang bereng, sing dinggo pawitan ki lho apaaaa? Wong sampeyan ya gak cekel gawe kok reka-reka utang!!!” aloke Sumini karo mbrebes mili setengah gregeten.

“Wis pokoke aku emoh! Utang-utangen dhewe saur-sauren dhewe! Yen pengin sarapan ya kana menyang tegalan methik dhong tela, terong, utawa nyerok iwak neng juglangan kana. Titik !!!” Getake Sumini

Tono banjur mingsret saka lungguhe, mlaku kluunuh-klunuh tumuju menyang tegalan. Batine Tono, bener kandhane bojone, arep utang sing dijagakne ki opo kamangka saben minggu ya mbayar anakane bereng. Pungkasane Tono ora sida utang Joko pegawe Bank Rada Isuk.