Sepurane, Bu. Aku iki murid sing ngguapleki. Ra mutu. Diwulang kok ya ra mudheng-mudheng. Nek takon ya ra mutu blas!

Pangapurane, Bu. Lehe minterna aku, ra terima ngenggo mik siji. Ra ngarah paham. Lha, mik loro wae sing nyanthol mek sak mit. Sarapan wektu cilikanku mbiyen blendhung diwuri uyah. Nek saiki uteke kempel ya wajar.

Ngapunten, Bu. Masio wis dikandhani bolak-balik ya sik akeh salah milih tandha baca. Raisa milih kalimat sing nggenah. Ya ngono kuwi, Bu, isane murid ngantukan iki.

Nyuwun duka, Bu. Ora mung ra isa nulis. Motret wae ya ra pinter blas!. Wis tak inceng-inceng. Milih momen paling ayu. Jujur, lho, Bu, asline njenengan kuwi luwih ayu nyatane. E, lha pas motret kok ya kaya ngene. Kanggoku guruku iki ya sik tetep ayu.

Aku janji, Bu bakal luwih sregep sinau. Ra males mbukak kamus. Rajin adus, sikatan, samponan barang. Aja nesu ya, Bu. Nek njenengan nesu kuwi, ndunya luntruh. Ambyar. Ajur, remuk atiku.

Aku nekat, Bu, pokoke mulai dina iki luwih semangat. Ra males-malesan. Ben ana paedahe mangan bangku sekolahan.

Njenengan percaya aku, Bu. Aku bakal dadi murid sing ra ngisin-ngisini.

Wis ngono ae, Bu. Kuwatir nek kedawan lehku nulis, trus njenengan koreksi karo Bu Diyah, walah, modyarr. Ra ono benere.

Matur nuwun sampun sabar. Isih ngakoni kulo murid. Muga Gusti paring sehat, nggih. Adoh saka bilahi. Ben isa minterna aku, njih.

Kutha pudhak, 8 Maret 2020