Dalane Kakine

Pemerintah Kabupaten Purbalingga pancen hebat. Pembangunan infrastrukture maju pesat. Crita dalan sing ganu jere kaya kali asat, siki ora ana maning. Meh persasat kabeh gili neng Purbalingga , gili gedhe mbuh dalan tikus , siki jan alus mulus. Gili sing gedhe-gedhe dicor sisan, mulane ndat-ndut neng ban mobil utawa motor. Ning dadi ora jeblog angger udan. Sing ora dicor ya hotmikan, alus, gemleser, go mlaku paribasan motore laju dhewek. Kaya pesawat garep landing. Pokoke keduten angger ora banter gole motoran. He he..

Neng tengah kahanan sing maen kaya kue, de rasa-rasa koh ana sing aneh. Dalan maune sesek siki diambak-ambakna ora jere dadi omber malah sengsaya sesek.

Sing aneh maning, angger nyong mangkat esuk-esuk, lagi gugup-gugup selek dienteni neng Nini Fingerprint, eh nembe metu sekang gang, ya neng pengkolan mesthi kepethuk bocah sekolah, gole motoran mepet nemen maring tengen, ujare dalane kakine dheweke mbok. Ujarku tah ya ngerti kue dalan cilik, ya alus si alus, tapi li sesek, koh enggane kabeh-kabeh karepe padha metu ngonoh. Ora mobil ora motor. Jere nrobos ben cepet tekan tujuane.

Wis neng ndalan gedhe, ora jere krasa omber, ya padha bae seseke. Sekang arah lawan mepet nemen maring tengen. Tau ngosi motore mudhun sekang aspal, metu dalan pinggir sawah, ya kayane ora due ewuh-pekewuh maring liyane. Arep nyalip eh disalip dhisit. Kaya kue nggane ora dadi spaneng priben. Angger wis kaya kue, mesti bae jiwa manungsane metu, sering nyong ngomei neng jero ati, karo mendelik, ning jero helm. Sing diomei karo dipendeliki ya cuek bae. Bar jiwa malaikate teka, terus nyong nembe istighfar.

Dong pas nyebrang, nang prapatan utawa nang pertelon. Ana Pak Polisi wis nyetop kon padha mandheg, eh, ya ana bae sing ijig-ijig nyluduk, jian rubuh, terus tiba ya lara koh. Pak polisine ora digubris. Giliran belok kiri tanda panah lampu abang, li kudune mandheg. Nyong karepe patuh karo aturan, batire padha laju bae nyong mandheg. Ijig-ijig sing mburi ya padha than-thin ngonekna klakson. Wadhuh. Endi sing bener kiye.

Jian... bocah...bocah... apa padha ora mikir nek dheweke tiba ya mesthi lara. Ya anggeran nungsep terus bablas kayane ora ngrasakna lara, eh ndean. Jajal angger tatu, terus cacat, ya dhewek maning sing cotho. Apa ya ora melas karo wong liya, ibu-ibu sing due anak akeh esih cilik. Bapak-bapak sing due bojo akeh, anak siji. Due bojo siji anake akeh koh. Lagi mangkat utawa bali pahal, digawe ngati-ngati, eh tetap bae cilaka mung merga wong liya sing ora ngati-ngati.

Kue esih mendhing, lha tau ana, malah sering, ibu-ibu nganggo motor, lampu ritinge murub kiri, ijig-ijig beloke kanan. Ujarku wis sepuh banget ya urung. Anu klalen ndean. Tapi ya pancen kudu ngati-ngati, jare neng dunia kie penuh dengan ijig-ijig. Ana maning, lagi gugup, ngarep ana trak gedhe ngebeki gili. Arep disalip jian ora bisa, merga dalane kebek. Ora disalip, goli laju alone pool. Bareng dedeleng, neng mburine jebul ana tulisane “MBAEH”. Oh, ya memper. Kudu sabar karo ngati-ngati. Muga-muga slamet tekan tujuane.

Wirasaba, 17 Feb 2018