MASAK

Angga Bagas Setiawan

Fina Nur Khoiriyah

Mahdika Daniel Ferry Sandi

M. Arga Firnanda

Dina Kemis, Nanda, Sandi, Angga lan Fina arep masak sega pecel. Bocah-bocah kene wis janjian, jam loro kudu wis nang omahe Angga. Sandi lan Nanda wis tekan omahe Angga.

Sandi lan Nanda : Assalamu’alaikum

(Angga mbukak lawang)

Angga : Wa’alaikumsalam

Angga : Fina nang ngendi, kok durung mrene? Iki piye acarane?

Sandi : Wis ditinggal bae, ora usah dienteni. Ben wae, ditokna saka kelompok.

Ora suwe, ana swara sepedhah montor . Tibake kuwi Bapake Fina, ngeterake putrane.

Bapak : Fin, tak tinggal sik ya, Bapak ana urusan sik. Mengko yen wis bar, WA Bapak ya....

Fina : Inggih Pak. Ngatos-atos nggih... assalamu’alaikum.... (salaman karo Bapake).

Bapak : Wa’alaikum salam.... (Nyetarter sepedhah montore).

Fina : Supurane ya, aku keri. Amerga aku mau tumbas bahan-bahane pecel.

Nanda : Yo wis, nang mlebu!! Endhi bahane?

Fina : Iki lho....

Angga : Wis, ayo masak!

Sandi : Aku wae sing masak?

Nanda : Ya wis, ora apa-apa, awakmu wae San, sing masak.

Sandi : Ngga... tulung jupukna bumbune!

Angga : Ing ngendi panggonane?

Sandi : Takon Fina kuwi lho...

Fina : Iki lho Ngga... bumbune.

Angga : Iki San bumbune.

Sandi : Suwun ya....

Nand : San, suwene olehmu masak?

Angga : Masak kok kira penak ta piye?

Nanda : Omong wae ta Ngga....

Angga : Nduwe lambe kok.

Fina : Wis... wis... aja tukaran wae... Sandi lho rewangi!

Nanda : Iya... ya....

Sandi : Iki lho wis dadi, pecele.

Nanda : Endi... endi? Tak icipane dhisik ya?

Angga : Aja dientekna Nda... kancane diwenehi ta!

Bocah-bocah padha mangan sega pecel.

Nanda : Sega pecele uwenak tenan, San... dadakan sampeyan pinter masak.

Sandi : Iya iya ta... cah kene, omahe kono kok.

Fina : Iya, enak tenan pecele.

Nanda : Aku nyuwun resepe ta, San....

Sandi : Nangis no... Nda!

Nanda : Hi hi hi...

Angga : Ha ha ha... aja nangis ta Nda!

Sawise mangan sega pecel bocah-bocah pada ngorahi piringe dhewe-dhewe sadurunge pamit mulih.

Sandi lan Nanda : He, Aku tak mulih dhisik ya.

Fina : Aku ya arep mulih, nanging durung dipapag Bapakku, Ngga. Aku nyuwun tulung genya?

Angga : Nyuwun tulung apa?

Fina : Tulung telpona Bapakku. Iki lhe nomore.

Angga : Kenek apa ora kok telpon dhewe?

Fina : Pulsaku lhe... entek. He he he...

Angga : Oh... iya endi nomore, taktelpone.

Sawise ditelpon, ora suwe Bapake Fina wis rawuh. Panjenegane banjur ngajak mantuk Fina. Bocah-bocah liyane uga padha mulih ing omahe dhewe-dhewe.