Enjing ieu abdi leumpang ti jalanan lembur. Nyalira wae, biasana mah sareng pamajikan jeung murangkalih. Nepi ka panungtung lembur teh kapendak sawah anu keur usum nandur. Naon eta nandur teh?

Lamun jalmi ti sunda, hirupna teh tani nandur parantos teu aneh deui. Nandur teh meulak pare anu parantos dibibitkeun ku patani. Bibit pare teh yuswana sasasih. Ngadagoan bibit pare dipelak, Patani ngolahan sawah. Sawahna parantos siap, bibit pare dicabut, ditalian sa buledan. Lajeng dipelak ka sawah anu entos disiapkeun.

Tah melakkeun bibit pare ka sawah siga di gambar tulisan ieu disebatna nandur. Nandur biasana didamelna raramean. Lamun usum nyawah siga kuari. Naha kudu raramean. Beh na reseup jeng loba batur. Ngabring ka sawah teh enjing-enjjng babarengan.

Salain eta, lamun nandur nyalira wae, ka hareupna lamun pare na buahan beak ku hama. Lamun babarengan, pare asak sadayana, hama bingungeun loba teuin parena. Eta teh tiasa ngadasaran nandur teh didamel babarengan.

Anu ka emut ku abdi teh ayeuna, nu nandur teh aki-aki jeung nini-nini. Budak ngorana teh parantos teu aya. Lamun ditanya teh, barudak ngora sieun balokot. Hoyongna teh main hape jeung momotoran wae. Lamu ieu dianteup keun ka hareup teh budaya nandur atanapi melak pare tiasa leungit. Mugi-mugi ka hareup Patani aya wae anu melak pare jeung nyumponan kabutuhan hirupna, kaluargi, sareng wargai sejena. Aamiin.