Harita, poe saptu, wanci karek nincak kana pukul 6 isuk isuk wanci srangenge karek meletek, Teh Isah kakarak oge beres sasapu diburuan imah na, ngepel, kukumbah wadah, jeung nyeuseuh mah geus beres titadi keneh bubuhan beberes di imah mah geus diheulakeun ti subuh keneh.

Keur kitu torojol bapa na Teh Isah nyampeurkeun...

"Isah, teu kamamana poe ieu? Aya acara kadayeuh teu? Ieu bapa rek mihape pangirimkeun ieu surat keur kang Atang."

"Ah, henteu pa, kaleresan Isah nuju salse. Mangga ke ku abdi dikintunkeun."

"Heug atuh, ke tungguan, bapa rek meuli heula amplop na jeung perangko na. Aya kira kira na Isah di warung Ceu Entin?"

"Aya Pa, da warung Ceu Entin najan leutik ge lengkep barang barang na mah. Sok atuh ku abdi ka warung na Pa."

"Yeuh atuh." sabaraha nya sapuluh rebu cukup?" Ceuk Bapa na bari ngasongkeun salambar sapuluh rebuan ka Teh Isah.

Teu kungsi lila Teh Isah geus ngurunyung deui bari nyekel amplop jeung perangko na.

"Ieu Pa, bade diseratan ku abdi?"

"Ah, teu kudu. Keun ku Bapa we."

Beres nuliskeun alamat surat, terus langsung diasongkeun ka Teh Isah.

"Yeuh, Isah asupkeun kana beus surat. Supaya gancang naek ojeg we meh langsung kanu dituju teu kudu turun unggah angkot."

"Mangga Pa."

"Ieu keur ongkosna."

Teh Isah asup ka imah maksud na mah rek dangdan heula.

"Teu kudu mandi ah da tadi cikeneh basa rek sholat shubuh mandi teh." gerentes Teh Isah.

Geus kitu leos Teh Isah indit mapay jalan satapak, geus tepi ka jalan gede Teh Isah nangtung sisi jalan rek megat ojeg. Tapi lakadalah....teu manggih hiji hiji acan. Geus ampir sajam can manggih keneh wae ojeg. Nu laliwat ngan saukur motor jeung mooootor....we. Naaaa...ari ojeg kamana mani teu aya nu ngulampreng hiji hiji acan. Sajongjongan Teh Isah galecok dina hatena.

Plaaak! Karasa aya nu nepak kana taktak Teh Isah. Ari di reret teh Kang Adang batur sakola na waktu di smp, pernah na mah kaka kelasna.

"Hey, Isah...keur naon?"

"Eh, Kang Adang... Timana Kang?"

"Eta tas ngalongok adi karek lahiran. Ari Isah keur naon?" Kang Adang nanya deui.

"Ih, puguh keur megat ojeg, puguh ge geus aya kana sajam na can nongol wae, ngan motor deui motor deui."

"Ari Isah, tanya atuh, ojeg kang kituh, da ari ojeg mah euweuh ngaranan siga angkot."

"Oh...kitu?"

"Tuh, aya motor. Tanya ojeg lain."

"Kang.... Ojeg sanes?" Kang Adang ngagorowok.

"Muhun."

"Tuh, Isah geus dipangmegatkeun."

"Muhun atuh Kang, nuhun. Mangga...!" Teh Isah pamitan.

"Bade kamana Teh?" tanya tukang ojeg.

"Bade ka jalan raya, Kang bade milarian beus surat."

Geuleuyeung motor ojeg ngadurutdut. Tukang ojeg nurunkeun Teh Isah teu jauh tina beus surat. Sanggeus mayar ojeg, belenyeng deui ojeg ninggalkeun Teh Isah sisi jalan.

Teh Isah kukurilingan neangan eta beus surat. Sakapeung ngajentul neangan beus beus nu liwat.

"Na mana ari beus surat? Torojol ti beulah wetan lain, ti beulah kulon lain... Nu aya mah ngan beus ka Garut, beus ka Tasik, beus ka Sumedang... ari beus surat nu mana?" pikir Teh Isah.

Antuk na Teh Isah geus cape jeung cangkeul, tungtung na mah balik ka imah bari luut leet kesang balas kukulintingan jeung ngajentul ka poe panon poe.

Satepi na ka imah, Teh Isah langsung nyampeurkeun bapa na nu harita keur ngopi di teras hareupeun imah.

"Eh, kumaha Isah kapanggih beus surat teh?"

"Numawi henteu pa, teu kapendak beus surat na, tos langkung ti sajam Isah nungguan beus surat tapi teu emol emol....mung aya ge beus anu ka Garut, beus anu ka Tasik, nu ka Sumedang, anu ka Sukabumi weh. Beus surat mah teu aya." Ceuk Teh Isah mani pertentang.

"Naha bet neangan kendaraan ari Isah. Apal henteu ari beus surat nu kumaha?"

"Muhun terang pan saur bapa ge beus."

"He'eh beus na mah beus, ngan beus surat mah lain kendaraan angkutan panumpang, tapi kotak surat nu aya na disisi jalan, anu pulas oranye aya tulisan 'kotak surat' atawa 'bis surat'."

"Oh, eta......bapa atuh tadi ge ari nu kitu aya gigireun Isah pas turun tina ojeg."

"Nya keun we lah enjing Isah uih deui kaitu."

"Na Isah, kabina bina teuing." Bapa na ngaleos ka kamar bari katinggal siga anu handeueuleun.

Isah cinukul siga bueuk meunang mabuk, diuk dina korsi panjang di rohangan tengah bari ngarasa hanjelu.

"Hampura Isah bapa, hampura ku kabodoan Isah. Isah rumaos lepat." Teh Isah cumarita jero hatena bari cumalimba.

Cag ah.

#mon13032017

#ensitha