Dina Iki aku tak nyoba nulis crita nganggo basa Jawa, kaya kancaku kae sing saka Pati. Mben minggu mesti nulise ala basa Jawa Pati.

Nak tak tilikki nggon Facebookke dina iki lagi nyritakke lakone sing gek mlaku-mlaku nang nggon Perumahan Korpri Gedanganak Ungaran, sedeng Dawise kejatah masak.

Nang nggonku, Perumahan Mijen Permai ora ana acara ngono kui, mlakune sih podo nanging nggonku mlaku-mlaku merga meh mriksa jentik nyamuk.

Aku sing makarya nggon Ambarawa baline sore, tur mesti kudanan. Rada kepontal pontal, lha piye bali sore isih kon resik-resik omah.

Asline aku ki ya kesel, nanging ora oleh sambat. Lha piye neh jare resikone wong wedhok kerja nang njaba ya kudu isa nandangi gawean omah.

Mulo pas meh diparani RT Liya, mben omah kon ngresikki bak mandi, ngguwakki banyu nggon pot taneman, ngingukki bak sampah sing ora ana tutupe mbok menawa ana jentik nyamuk.

Aku wes nglakoni apa wae sing dishare nang grup RT, sak kesel-keselku tak rewangi nganti wengi. Nanging ya kui sing tak kira wes resik njebule isih ana jentikke.

Ya weslah piye maneh wong ya nggonku udan wae, tur maneh banyu artetis angger ngalir ya isih ana jentikke.

Kabeh dinggo pengalaman, aja sok gampang sing omong nak durung isa nglakoni.

Landheppe peso luwih tajem ilate menungsa, mulo kadang ethok-ethok ra krungu ndak nambahi dosa, dudu ndableg lho ya. Kui bedo maneh.

Uweslah critane dina iki, aku isih kesel kok. Lha wingi bali kodanan, tekan omah kok blas ra udan.

Wes ya, tutukke suk minggu ngarep. Tur maneh wes gludag gludug wae tandane meh udan.